بحران هویت یا خروج طبقه کارآفرین؛
چرا چینی ـ آمریکایی‌ها به وطن باز می گردند؟
چین با استفاده درست از ضوابط مناطق آزاد، بدون برهم زدن دیگر وجوه اقتصادی کشور خود، چنان فضایی را فراهم کرده که یک دوملیتی آمریکایی، رؤیای آمریکایی فعالیت آزاد اقتصادی را در چین جستجو می‌کند. ما نیز نزدیک به دو دهه از تصویب و تأسیس قانون مناطق آزاد در کشورمان می‌گذرد و باز هم در سال جاری، چهار پله در شاخص سهولت فضای کسب و کار سقوط کردیم.
سرویس اقتصادی ـ این روزها چین کمونیست، چنان سیاست‌های آزادی اقتصادی را اجرا می‌کند که به جذب سرمایه‌های خارجی حتی از کشور مدعی لیبرال‌ترین اقتصاد دنیا یعنی آمریکا پرداخته است.
به گزارش «تابناک»، در این میان اقلیت پرشمار و تعیین کننده چینی ـ آمریکایی‌های مقیم ایالات متحده از دیگران انگیزه بیشتری برای انتقال سرمایه‌های خود به چین دارند.
چینی ـ آمریکایی‌ها که همواره یک اقلیت فعال اقتصادی در کشور آمریکا بوده‌اند، از حجم سرمایه چشمگیری برخوردارند و مهمتر از آن، روحیه بالای کارآفرینی این قشر است که می‌تواند همچون موتور رشدی ـ هرچند کوچک ـ در اقتصاد عمل کند.
وال استریت ژورنال در گزارشی به مطالعه موردی چند تن از این چینی‌های متولد آمریکا پرداخته که هرچند از بحران هویت رنج می‌برند، راه‌های موفقیت اقتصادی را به خوبی بلدند و هرچند با انتقال سرمایه و زمینه فعالیت خود از آمریکا به شرق آسیا در آغاز با شکست‌هایی روبه‌رو شده اند، اکنون همگی افراد اقتصادی موفقی به شمار می‌روند.
ناگفته نماند که چندی پیش، مقامات چین از منفی شدن فرآنید فرار مغزها از کشورشان خبر دادند که به معنای آغاز روند بازگشت نخبگان چینی از دیگر کشورها به موطن اصلی بود. این گزارش وال استریت ژورنال، تأییدی بود بر ادعای چینی‌ها، ولی از یک نگاه ریز جامعه شناختی و اقتصادی.
آقای هو در شهر راسین در ایالت ویسکانزین آمریکا به دنیا آمده و در استرالیا، تایوان و ژاپن بزرگ شده و اکنون در شانگهای است. او خود را سرگردان می‌بیند و می‌گوید: من یک چینی ـ آمریکایی هستم؛ اما دارای یک سرزمین اصلی نیستم.
به هر حال من به اینجا (چین) احترام می‌گذارم، چرا که اینجا جایی است که شما می‌توانید کاری انجام دهید بدون در نظر گرفتن اینکه از کجا آمده‌اید؛ این رؤیای یک آمریکایی غیر آمریکایی است.
چین با استفاده درست از ضوابط مناطق آزاد، بدون برهم زدن دیگر وجوه اقتصادی کشور خود، چنان فضایی را فراهم کرده که یک دوملیتی آمریکایی، رؤیای آمریکایی فعالیت آزاد اقتصادی را در چین جستجو می‌کند. ما نیز نزدیک به دو دهه از تصویب و تأسیس قانون مناطق آزاد در کشورمان می‌گذرد و باز هم در سال جاری، چهار پله در شاخص سهولت فضای کسب و کار سقوط کردیم.
نکته جالت توجه در این گزارش، دیدگاه‌‌های خوانندگان انگلیسی زبان وال استریت ژورنال است:
یک بیننده کره‌ای ـ آمریکایی با تأیید اقدامات دوملیتی‌های چینی تبار، خود را در جستجوی این رؤیای آمریکایی در کشور کره می‌داند و موفقیت بهتر در کره نسبت به آمریکا را جالب توصیف می‌کند.
البته فرد دیگری این ترک کردن را برای بازگشتی بهتر خوانده و خواننده دیگر نیز می‌گوید مردم به جایی می‌روند که آینده در آنجاست.
برای خواندن متن کامل این یادداشت خواندنی به صفحه اقتصادی «تابناک» مراجعه کرده یا اینجا را کلیک کنید.
لینک منبع اصلی در متن کامل یادداشت موجود است.
به گزارش «تابناک»، در این میان اقلیت پرشمار و تعیین کننده چینی ـ آمریکایی‌های مقیم ایالات متحده از دیگران انگیزه بیشتری برای انتقال سرمایه‌های خود به چین دارند.
چینی ـ آمریکایی‌ها که همواره یک اقلیت فعال اقتصادی در کشور آمریکا بوده‌اند، از حجم سرمایه چشمگیری برخوردارند و مهمتر از آن، روحیه بالای کارآفرینی این قشر است که می‌تواند همچون موتور رشدی ـ هرچند کوچک ـ در اقتصاد عمل کند.
وال استریت ژورنال در گزارشی به مطالعه موردی چند تن از این چینی‌های متولد آمریکا پرداخته که هرچند از بحران هویت رنج می‌برند، راه‌های موفقیت اقتصادی را به خوبی بلدند و هرچند با انتقال سرمایه و زمینه فعالیت خود از آمریکا به شرق آسیا در آغاز با شکست‌هایی روبه‌رو شده اند، اکنون همگی افراد اقتصادی موفقی به شمار می‌روند.
ناگفته نماند که چندی پیش، مقامات چین از منفی شدن فرآنید فرار مغزها از کشورشان خبر دادند که به معنای آغاز روند بازگشت نخبگان چینی از دیگر کشورها به موطن اصلی بود. این گزارش وال استریت ژورنال، تأییدی بود بر ادعای چینی‌ها، ولی از یک نگاه ریز جامعه شناختی و اقتصادی.
آقای هو در شهر راسین در ایالت ویسکانزین آمریکا به دنیا آمده و در استرالیا، تایوان و ژاپن بزرگ شده و اکنون در شانگهای است. او خود را سرگردان می‌بیند و می‌گوید: من یک چینی ـ آمریکایی هستم؛ اما دارای یک سرزمین اصلی نیستم.
به هر حال من به اینجا (چین) احترام می‌گذارم، چرا که اینجا جایی است که شما می‌توانید کاری انجام دهید بدون در نظر گرفتن اینکه از کجا آمده‌اید؛ این رؤیای یک آمریکایی غیر آمریکایی است.
چین با استفاده درست از ضوابط مناطق آزاد، بدون برهم زدن دیگر وجوه اقتصادی کشور خود، چنان فضایی را فراهم کرده که یک دوملیتی آمریکایی، رؤیای آمریکایی فعالیت آزاد اقتصادی را در چین جستجو می‌کند. ما نیز نزدیک به دو دهه از تصویب و تأسیس قانون مناطق آزاد در کشورمان می‌گذرد و باز هم در سال جاری، چهار پله در شاخص سهولت فضای کسب و کار سقوط کردیم.
نکته جالت توجه در این گزارش، دیدگاه‌‌های خوانندگان انگلیسی زبان وال استریت ژورنال است:
یک بیننده کره‌ای ـ آمریکایی با تأیید اقدامات دوملیتی‌های چینی تبار، خود را در جستجوی این رؤیای آمریکایی در کشور کره می‌داند و موفقیت بهتر در کره نسبت به آمریکا را جالب توصیف می‌کند.
البته فرد دیگری این ترک کردن را برای بازگشتی بهتر خوانده و خواننده دیگر نیز می‌گوید مردم به جایی می‌روند که آینده در آنجاست.
برای خواندن متن کامل این یادداشت خواندنی به صفحه اقتصادی «تابناک» مراجعه کرده یا اینجا را کلیک کنید.
لینک منبع اصلی در متن کامل یادداشت موجود است.
غیر قابل انتشار: ۴
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۴۲
عقل که نباشد جان در عذاب است! طبق آمار بانک مرکزی تا پایان دولت دهم ابرقدرت اقتصادی خواهیم شد! پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۲۱:۰۶ - ۱۳۹۰/۰۸/۲۲
الان هم هستیم ابرقدرتیم کسی قرص من رو ندیده؟
این رو هم بفرمائید که چین در مبارزه با مفاسد اقتصادی چطوری عمل می کنه تا فضای اعتماد سرمایه گذاری بالا بره... بیاین ایران بابا سه سوته سه ملیارد سود میکنین تا زمانی که کارفرما و کارگر بنوعی نوکر دولت باشند اش همی و کاسه همین دولتها باید نوکر کارافرین باشند
در ضمن تعرفه گمرکی هم باعث رانت کار برای بعضیها میشود و قس علهذا
بسیار مطلب خوبی بود؟به نظر می رسد همان اراده یی که سیاست های اصل44 را ابتر و سند چشم انداز را به کنار نهاده مناطق آزاد را از وضع پیشین خود هم به عقب تر رانده است سلاماخه اگه دولت کار ها رو به مردم واگذار کنه حودشون بیکار میشن بچه قوم ها کجا برن سر کار حال و ایده کار ندارند باید به یه منبع مطمئن وصل بود
بخش خصوصی هم باید نابود بشه به محترمانه ترین روشها.
اصل 44 وخصوصی سازی درکشورمایک شوخی است.دربدنه تصمیم گیرندگان نظام بیش از 1% آن راقبول ندارند.بیچاره سرمایه گذاران وکارآفرینانی که به این شعارهادل خوش کردندو دارائی خودرا درگیرپروژه های زیربنائی دیربازده کردند ودرانتظارمجوزهائی هستند که دریداختیارمدیران کم تجربه ومنفی باف دولتی است.به عبارتی سرنوشت یک پروژه صدمیلیاردتومانی دردستان یک مدیر یک میلیون تومانی است. عالی بود باز از ان تحلیلهای ابکیاولین موج هجوم گسترده چینی ها به امریکا از 120 سال پیش به لس انجلس شروع شده الان جمعیتشان انقدر زیاد است که اگر یک درصد ان هم برگردد جمعیت زیاد به نظر میاید از طرفی هجوم سرمایه از امریکا به چین مختص چینی امریکایی نیست تقریبا تمام امریکاییها دراین فکر هستند در ایالت دلور من خانواده ای ار میشناسم که دلور را انها رونق داده اند و دلور انها را سرشناس کرده اما الان درصد اعظی از سرمایه خودشان را به چین انتقال داده اند خیلی از تاجران ایرانی نیویورکی از 20 سال پیش صنعت را حتی از ایران به امریکا و بلافاصله به چین انتقال داده اند در میان انها تولید کنندگان فرش اول هستند که حتی طراح هم از ایران به نیویورک برده اند و بعد طرح را به چین میفرستند و با تولید انبوه به امریکا واز انجا به بدنیا صادر میکنند در تحلیلها مثل همان داستان فیل مولوی عمل نکنیدچون باعث گمراهی مردم و اقتصاددانانمیشوید
چرا شما در تحلیل خود مسایل اجتماعی را به عنوان یک عامل مهم در عدم بازگشت ایرانیان در نظر نمی گیرید؟... کافی تشریف ببرید تبریز شهرک صنعتی سرمایه گذاران خارجی در ابتدای جاده مرند تماشا کنی . از درب ورود و درب و داغون بودن اطاق نگهبانی بدون نگهبان و کارخانه های نیمه کاره و رها شده که جغد بر بام انها نفیر میکشه .سوت و کور بلا صاحب اگر این آقایان مسئول اینقدری که به سیاست خارجی علاقمند هستند به مشکلات داخلی علاقه داشتند الان ایران اینقدر عقب نبود .صنعت کشور در حال جان کندن است اصلا کو گوش شنوا؟ آنقدر لابی گری می شود که هیچ خلافکار اقتصادی درشتی ترس از مجازات ندارد.آنقدر قوانین دست وپاگیر درست شده است که برای انجام هر کاری یا باید به اندازه هفت خان انرژی و زمان مصرف کنی یا راه خلاف (پرداخت ... ) را بروی .آنقدر اخلاق از میان رفته که افرادی زیادی از سازمان ها و دوائر دولتی برای انجام کار شما درخواست حق حساب دارند. واقعا نمی دانم چه باید کرد!! آنچه که در مناطق به اصطلاح آزاد کشور ما می گذرد با آنچه که در سایر مناطق آزاد تجاری و اقتصادی دنیا می گذرد زمین تا آسمان فرق دارد . در کشورهای دیگر مانند چین و سنگاپور و غیره ، مناطق آزاد حقیقتأ برای ارتقای شاخص سهولت کسب و کار برای مردمان آن کشورها و در جهت منافع ملی آنها راه اندازی شده و لی در کشور ما مناطق آزاد فقط نقش تسمه نقاله اجناس تولیدی بنجل کشورهای چین و تایلند و مالزی و غیره شده اند و نه تنها هیچگونه منافع ملی را تامین نمی کنند بلکه باعث صعود مستمر شاخص دزدی و دغلبازی و قاچاق در کسب و کار را فراهم می کنند و به عبارت بهتر مناطق آزاد ما که در نقاطی نزدیک به سرزمین اصلی قرار دارند سهولت در قاچاق کالا را و آنهم به نفع عده ای خاص در کشور فراهم می کنند و بس . گذشته از این حرفها دولت چه حقی دارد با اعمال تبعیض بین شهرها و استانها امتیازهای خاصی مانند مناطق آزاد را به برخی شهرها بدهد و از این حق و امتیاز بقیه شهرها را محروم کند ؟ من اینجا هستم و می بینم که با چه نظمی مشغول کار هستند. علی جان ابرقدرت خواهیم شد اما با حذف صفرهای پول ایران!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! چيزي كه در ايران اهميت ندارد كارآفريني و ايجاد ثروت از راه مشروع مي باشد و تمامي قوانين در مقابل بانكها و دلالان اقتصادي بي اثر مي باشد . از طرفي فرهنگ كار و كسب ثروت از راه مشروع رفته رفته از ميان ما ايراني ها دارد از بين مي رود و حوزه اقتصاد هم مانند ساير حوزه بسيار بسيار سياست زده شده است .