اقتصاد ضعیف ایران توان پرداخت هزینه فوتبال را ندارد
به گزارش «تابناک»، روزنامه دنیای اقتصاد در سرمقاله خود نوشت: اینکه فوتبالیست‌های مطرح به سراغ کسب‌وکار رستوران و مغازه می‌روند اما باشگاه‌های موجود را نمی‌خرند یا باشگاهی تاسیس نمی‌کنند، نشان از آن دارد که آنها این کسب‌وکار را سودآور نمی‌دانند. دقیقا همین‌طور است.
دستمزدهای بازیکنان بسیار بالاست، اما درآمدزایی باشگاه‌ها از محل فروش بلیت بسیار ناچیز است. مناقشه حق پخش باقی مانده است. درآمدهای جانبی از طریق فروش تی‌شرت تضمین‌شده نیست. از این رو باشگاه‌ها به دولت متکی و وابسته‌اند و پیوسته درآمد بیشتری را طلب می‌کنند. این در حالی است که دولت باید انبوه ورزشگاه‌های نیمه‌کاره را تکمیل کند و پشتیبان ورزش عمومی باشد نه ورزش قهرمانی.
درحالی‌که در سال‌های بعد از انقلاب رویکرد درستی وجود داشت که ورزش عمومی و همگانی ترویج شود، اما دوباره فشار ذی‌نفعان ورزش قهرمانی موجب شد دولت تغییر جهت دهد. در وضع موجود با انبوه باشگاه‌هایی روبه‌رو هستیم که توان کسب قهرمانی در مسابقات آسیایی یا منطقه‌ای ندارند. بسیار زیان‌ده هستند و عطش عجیبی برای کسب پول دارند. با تغییر نرخ ارز، مقایسه دستمزدهای داخل و خارج بازیکنان فوتبال را به مطالبه دستمزدهای نجومی کشانده است. در این وضعیت راهکار چیست؟ یک راهکار چیزی است که بسیاری از طرفداران فعلی فوتبال و ذی‌نفعان وضع موجود طلب می‌کنند. یارانه بی‌حد و حساب برای تداوم وضع موجود به امید واهی که تیم‌های موجود بتوانند معجزه کنند و بالاخره روزی در آسیا مقام آورند.
گزینه جایگزین آن است که دولت پایش را از این صنعت ورشکسته بیرون کشد و اجازه دهد نیروهای بازار عمل کنند. همان‌طور که ایران به‌عنوان یک کشور در حال توسعه و در تحریم نمی‌تواند دستمزد مناسبی دهد که پرستاران و پزشکان و جراحان خود را در کشور حفظ کند و مانع مهاجرت آنها شود، ورزشکارانی که می‌توانند دستمزد بیشتری در خارج از کشور بگیرند مهاجرت کنند و به تدریج ارز به کشور بفرستند!
قطعا مهاجرت ورزشکاران زیان‌بارتر از مهاجرت پزشکان نیست و آنها مفیدتر از پزشکان برای جامعه نیستند، پس چه باک از مواجهه با این واقعیت. همان‌طور که برخی می‌گویند اصرار بر حفظ ایران‌خودرو و سایپا و تداوم حمایت از آن بی‌فایده است، اصرار بر دولتی ماندن باشگاه‌های معروف و تداوم حمایت از آنها بی‌فایده است. هیچ‌کدام نتیجه رقابت‌پذیر بیرون نمی‌دهند.
بهترین کار عرضه آنها به بازار است و سالم‌ترین کار عرضه از طریق بورس تا اولا برای نخستین‌بار شفافیت در عرصه باشگاه‌داری ظاهر شود و فسادهای مالی موجود در این تاریکی‌ها رو شود سپس دولت بزرگان فوتبال را دعوت کند تا بخش عمده سهام را به شکل بلوکی و قسطی خریداری کنند و تخفیف‌های لازم را هم بدهد. حتی می‌توان فراخوان جهانی داد تا شاید مشتریان جهانی پیدا شوند.
امروزه کشور عربستان به مدد پول خیره‌کننده نفت توانسته است هزینه هنگفتی در عرصه فوتبال انجام دهد و از آن راهی برای تغییر برند عربستان به‌وجود آورد. هم‌اینک این وسوسه در برخی ذی‌نفعان عرصه فوتبال هست که دولت را به چنین هزینه‌های بی‌فایده‌ای بکشاند.
در یک اقتصاد ضعیف، هدردادن منابع محدود امربخردانه‌ای نیست و عربستان الگوی مناسبی برای پیشرفت به شمار نمی‌آید. اقتصاد فوتبال باید با وضعیت عمومی اقتصاد متناسب باشد و دولت دیگر منابعی برای تزریق مصنوعی به این ورزش ناکام در سطح آسیا ندارد. بنابراین راهی جز گزینه خصوصی‌سازی باشگاه‌های معروف موجود نیست.
حرف حساب دیشب در برنامه فوتبال برتر گزارشی از بازیکن استقلال پخش شد که خبر نگار پرسید با باشگاه استقلال مشکل مالی داری؟ در پاسخ گفت خیر من اصلا به فکر پول نیستم و هر زمان هر چقدر بخواهم باشگاه به من می دهد این یعنی خیلی بی در و ییکر است فوتبالیست ها کارمندان میلیاردی دولت هستند اما چرا؟هرجا تعجب کردید مطمئن باشید فساد هست. قطع یقین دلشته باشید.
غربی ها می‌دانند با فوتبال پولشویی می کنید اما چون هم بنفع شان است و هم در جهت اهداف تحریم هایشان است چشم شان را بر آن بسته اند. اشکالاتی که راجع به جریان فوتبال نوشتید، درست است. افزون بر آنها، اشکال دیگر اینکه از لحاظ فرهنگی هم بیش از اندازه به فوتبالیستها ارزش داده می شود. واژه هایی مثل «اسطوره ایران» که تابناک هم مثل برخی رسانه های دیگر در باره فوتبالیستها بکار می برند، ارزش گذاری غلطی است که این قشار از فوتبالیستها را متوقع و به نسل جدید ما آدرس اشتباه می دهد. جوانان ما به جای یادگیری علم و دانش و کسب و کار و مهارت، به دنبال فوتبالیست شدن می روند تا در آینده هم شهرت داشته باشند هم جایگاه اجتماعی و هم پول.
فوتبالیسها اسطوره اجتماعی نیستند بلکه ورزشکارانی هستند مانند سایر ورزشکاران.
اسطوره جوانان ما شهدایی هستند که برای دین و وطن، جان خود را دادند.
باشگاه های فوتبال و دیگر ورزش ها باید خودشان درآمد کسب کنند مانند بیشتر کشورها و از درآمدشان هم به دولت مالیات هم بدهند یک ریال هم از بودجه کشور هزینه کردن برای این فوتبال و بازیکنان و مربیانش حرام است در حالی که دولت برای جبران کسری بودجه بعد از انواع مالیات ها از مردم تحت فشار تورم و درآمد کم به دنبال مالیات از دستفروش ها هم است اگر این بازیکن ها با ارزش هستند ، باید خودشان درامد ایجاد کنند. از محل فروش بلیت یا تبلیغات و غیره. چرا درامد تبلیغات رو باید شخص بازیکن دریافت کنه؟ باید باشگاهش با اسپانسر قرارداد ببنده چون هزینه این بازیکن رو باشگاه داره میده. این باشگاه این بازیکن رو ستاره کرده. خیلی ساده است. ما فوتبال مون حرفه ای نیست ولی بازیکن هامون حرفه ای اند. اگر فوتبال آماتوره پس دستمزدش هم باید آماتوری حساب بشه. یک بام و دو هوا نمیشه. یه سوال. چرا عربستان پول نفت داره . قطر پول نفت داره اما ما پول نفت نداریم. چرا ژاپن و سوئد نفت ندارن اما ما پول نفت داریم هرچی پول خرج بازیکنا کنید به جای زیر ساخت با حقوق یک سال یک بازیکن میشه ور اورد یک ورزشگاه باز سازی کرد هیچ کشوری اندازه ایران کارشناس سیاسی و اقتصادی ندارهتقریبا بیشتر از نصف جمعیت کل کشور
تحلیلگران اقتصادی، سیاسی و جنگ و بورس و …
در جاییکه نصف بیشتر همین کارشناسان عزیز در هندل کردن زندگی شخصی خودشون موندن.
کی گفته اقتصادمون ضعیفه؟ به جز 200 کشور ما از همه سرتریم جدی می فرمایید؟ پس توی اون بیلبوردای تو سطح شهر که زده بود ما تو همه چی جزو 5-6 تای اولیم
سیاست های کلان مملکت باعث شده درصد زیادی از مردم برن زیر خط فقر، این پولهای کلان که خرج فوتبال و امور فرهنگی و ... در قالب تورم از جیب همین مردم فقر بیرون کشیده می شود