تسویه حساب صنعتی شریفی‌ها با استاد ممتازشان
سیزدهم تیرماه سال جاری، هیأت امنای دانشگاه صنعتی شریف در اقدامی جنجال برانگیز و به صورت کاملاً ناگهانی حکم بازنشستگی و قطع همکاری این دانشگاه با یکی از اساتید ممتاز و برجسته دانشگاه شان را صادر کردند؛ حکمی که به رغم تفسیر قانونی که از آن می‌شود، حکایتی تلخ از یک تسویه حساب غیرمنصفانه را برای جامعه دانشگاهی کشور تداعی می‌کند.
سیزدهم تیرماه سال جاری، هیأت امنای دانشگاه صنعتی شریف در اقدامی جنجال برانگیز و به صورت کاملاً ناگهانی حکم بازنشستگی و قطع همکاری این دانشگاه با یکی از اساتید ممتاز و برجسته دانشگاه شان را صادر کردند؛ حکمی که به رغم تفسیر قانونی که از آن می‌شود، حکایتی تلخ از یک تسویه حساب غیرمنصفانه را برای جامعه دانشگاهی کشور تداعی می‌کند.به گزارش «تابناک»، هیأت امنای دانشگاه صنعتی شریف در حکمی که از آن سخن به میان است، دکتر مهدی گلشنی استاد تمام و چهره ماندگار این دانشگاه را به استناد قانون بازنشستگی اعضای هیأت علمی بازنشسته اعلام و حکم قطع همکاری دانشگاه را به وی ابلاغ کردند؛ تصمیم قابل تأملی که در هفته‌های اخیر به شدت انتقاد جامعه دانشگاهی کشور به ویژه در این دانشگاه مطرح کشور به دنبال داشته است.
مسئولان دانشگاه در پاسخ به همه انتقاد‌هایی که در این باره مطرح شد با تمسک به قانون بازنشستگی اعضای هیأت علمی تأکید کردند که سن قانونی برای بازنشست شدن استاد تمام ۷۰ سال است که دانشگاه با توجه به افتخارات و جایگاه علمی دکتر گلشنی این قانون را تا سن ۸۰ سالگی وی تمدید کرده است، اما از این به بعد شرایط برای این اقدام فراهم نیست.
این گفته مسئولان دانشگاه در حالی است که بر اساس قوانین موجود و همانطور که تا کنون آنها چیزی حدود ۱۰ سال بر طول دوره تدریس و همکاری دکتر گلشنی با دانشگاه افزودند، این امکان وجود داشت که آنها دوباره چنین تصمیمی در مورد وی اتخاذ کنند؛ موضوعی کاملاً بدیهی و متداول که در بسیاری از دانشگاه های مطرح کشور وجود دارد و بعضاً مشاهده می کنیم برخی اساتید تا پایان عمر در دانشکده و دانشگاه حضور دارند و به فعالیت پژوهشی می پردازند.
مرحوم دکتر سید جعفر شهیدی، استاد بزرگ ادبیات کشور که تا پایان عمر در سن 89 سالگی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران حضور فعال علمی داشت و یا استاد بزرگ دیگر دانشکده ادبیات دانشگاه تهران یعنی دکتر شفیعی کدکنی که علی رغم رسیدن به سن 79 سالگی هنوز به تدریس در این دانشگاه اشتغال دارد و کلاس هایش درسش همیشه مملو از علاقمندان به علم است را باید در این راستا تعریف کرد.
در همین راستا منتقدان تصمیم اخیر هیأت امنای دانشگاه شریف چند دلیل عمده را برای رد توضیحات دانشگاه در مورد چرایی قطع همکاری با دکتر گلشنی مطرح می‌کنند.
آنها با استناد به تغییر و اصلاحات آیین نامه بازنشستگی اساتید ممتاز که اخیراً مسئولان دانشگاه تهران خود را موظف به اجرای آن کرده اند، تأکید دارند که دانشگاه باید موضوعاتی نظیر تدریس و گرنت پژوهشی خود را برای اساتید ممتاز مادامی که آنها علاقمند به تدریس باشند و توانایی این مهم را داشته باشد، در اختیارشان قرار دهد.
منتقدان با اشاره به روحیه سرزنده دکتر گلشنی، حضور تمام وقت و پرانرژی وی در دانشگاه و نیز استقبال بیش از حد دانشجویان و سایر اساتید از حضور او در دانشگاه مدافع این ادعا هستند که این استاد ممتاز علی رغم رسیدن به سن ۸۰ سالگی چه بسا فعال‌تر از اساتید جوان در دانشگاه حضور دارد و فعالیت علمی می‌کند.
آنها همچنین با اشاره به نامه و سخنان صریح چندماه پیش این استاد ممتاز که در نقد کیفیت آموزش و پژوهش در دانشگاه صنعتی شریف و نوع برخورد مدیران دانشگاه با علم انجام داد، تأکید می‌کنند اگر دکتر گلشنی همچون بسیاری از اساتید دیگر به حاشیه‌های خسارت بار مدیریتی دانشگاه بی توجه بود، هر گز چنین تصمیمی در مورد او گرفته نمی‌شد.
اینجا با فرض آشنایی خوانندگان با چهره و سابقه درخشان علمی دکتر گلشنی به جزئیات رزومه علمی وی اشاره نشد، اما ذکر این نکته مهم است که اساتید ماندگاری، چون وی اساساً جسم و روحشان به واسطه ده‌ها سال فعالیت پژوهشی پر افتخار در عرصه علم با دانش و دانشگاه عجین شده است و این تصور که با بازنشست کردن آنها اجازه آرامش در بقیه عمر برای آنها فراهم خواهد شد، از اساس غلط است.
به بیان بهتر مسئولان و اعضای هیأت امنای دانشگاه شریف اگرچه به ظاهر در حق این استاد ممتاز لطف کرده و تلاش کرده اند شرایط را برای ایجاد آرامش آن استاد در باقی مانده عمرش فراهم کنند، اما در حقیقت آرامش و آسایش حقیقی را از وی سلب کرده اند.
*اساتید و دانشجویانی که مستنداتی در رابطه با برخورد بد و یا غیرقانونی مسئولان دانشگاهی با خودشان در اختیار دارند، می توانند با ارسال مستندات به آدرس اینترنتی «social@tabnak.ir» پیگیری مسئله را به «تابناک»، بسپارند.
