گروگانگیری شرکت هندی در کشتی ایرانی در امارات!
بدحسابی شرکت ایرانی در پرداخت مطالبات پیمانکار هندی، وضعیتی رقم زده که مدت‌های مدیدی است جورش را ملوانان بی پناه می‌کشند؛ ملوانانی که اگر یو‌پی‌اس کشتی نبود، کسی از حال و روزشان باخبر نمی‌شد.به گزارش «تابناک»؛ در حالی که ماه‌ها از نوروز گذشته و در این فاصله، تحولات نرخ ارز و برخی مسائل دیگر، شرایط را دستخوش تغییراتی اساسی کرده است، چند ساعت آن طرف‌تر از مرز‌های جنوبی کشورمان، شماری از هم وطنانمان در شرایطی به سر می‌برند که اطلاعی از کشورمان ندارند.
شهروندانی آزاد که در محل کار خود حضور دارند، اما به نوعی زندانی هستند. زندانی که نه، گروگان‌هایی در دست شرکت هندی هستند که قرار است آزادی شان با مطالبات این شرکت از طرف ایرانی، تاخت زده شوند؛ اما «ای وای بر اسیری، کز یاد رفته باشد!»
دو ماه و نیم است که چهارده ملوان ایرانی، اوکراینی و اندونزیایی که روی کشتی ایرانی مشغول به کار بودند (و هستند!)، توسط پیمانکار هندی این کشتی گروگان گرفته شده و در بندر شارجه در امارات متحده و در دورن کشتی به دام افتاده‌اند؛ تله‌ای که هدف شرکت هندی از گذاشتن آن، دریافت مطالباتش از طرف ایرانی است که معوق مانده.
ماجرایی که پیش از ایام نوروز 97 آغاز شده و ادامه دارد. به دام افتادن چهارده خدمه کشتی در کشتی که سوخت ندارد و سیستم برق آن از کار افتاده، جیره غذایی ندارد و برای انجام امور بهداشتی در آن، باید با سطل از دریا آب کشید. تنها آب آشامیدن و بیسکوییت، آن هم به میزان اندک در دسترس گروگان هاست.
وضعیتی وخیم که اگر یو‌پی‌اس و تلفن همراه نبود، کمتر کسی از آن مطلع می‌شد و احتمالا مهر سکوت می‌خورد. حال و روز ناخوش ملوانانی که در لنگرگاه به دام افتاده‌اند و منتظرند تلاش هایشان برای ارتباط گرفتن با خانواده هایشان و مسئولان و به ویژه، چند تن از نمایندگان مجلس، به ثمر بنشیند و اجازه بازگشت به کشور را به دست آورند.
ملوانانی که قوت لایموتشان در حال پایان یافتن است و اگر شارژ یو‌پی‌اس پایان بیابد، ارتباطشان با دنیای بیرون از کشتی را هم از دست خواهند داد. افرادی که به دنبال روزی، دل به دریا زده بودند، اما حالا رهایی از آن و رسیدن به زمین سفت را به هر چیزی ترجیح می‌دهند تا جایی که حاضرند پیشنهاد اولیه پیمانکار هندی را بپذیرند و با امضای برگه‌های سفید، از کشتی پیاده شوند، اما دریغ که آن پیشنهاد دیگر وجود خارجی ندارد.
حکایتی ساده و در عین حال پیچیده که چند روزی است رسانه‌ای شده، اما واکنش خاصی به دنبال نداشته است. انگار نه انگار که شرایط در کشتی ایرانی وخیم است و به زودی جیره اندک غذایی ملوانان نیز تمام خواهد شد. وضعیتی که موجب شده یکی از ملوانان به جام‌جم بگوید: «ما حتی از حقوق خود گذشته‌ایم و می‌گوییم ما را به کشورمان برگردانید، اما آن‌ها میگویند هزینه روادید و بلیت را باید خانواده‌هایتان بدهند. امیدوارم صدای ما شنیده شود. در شرایط بدی به سر می‌بریم.»
«امیدوارم صدای ما شنیده شود. در شرایط بدی هستیم و اگر شارژ «یو پی اس» تمام شود، دیگر راه‌های ارتباطی هم بسته می‌شود. امیدواریم صدای ما به گوش مسئولان سازمان بنادر و کشتیرانی برسد و کاری برای بازگشتمان به ایران انجام دهند. یک ماه و نیم است که میوه، پروتئین و لبنیات نخورده‌ایم. برای روشن شدن تکلیف خود مجبور شدیم از طریق بین‌المللی شکایت‌هایی را مطرح کنیم تا شاید از این راه به نتیجه برسیم و به خانه بازگردیم.»
سخنانی که ظاهرا هنوز به گوش مسئولان ایرانی نرسیده است؛ مسئولانی که باید دو ماه و نیم پیش در جریان ماوقع قرار می‌گرفتند و به سرعت آن را رفع و رجوع می‌کردند، ولی به فاصله هفتاد هشتاد روز از ماجرا و رسانه‌ای شدنش، هنوز تلاشی برای ورود به ماجرا نشان نمی‌دهند.
ما هم دست کمی از شما نداریم برادر... این دیگه چه جورشه؟ یعنی چه؟ بازم هیچ کس کاری نمیکنه؟ واقعاً جای بسی تاسف است ، این مدلیش را کم داشتم که این هم رسیدروی سخنم باهموطنان عزیزی است که همیشه مطالب سایت تابناک را مطالعه فرموده و در هر خصوصی کامنت های آنچنان و اینچنینی میگذارند. چرا برسر همچنین ماجرا غم انگیز و دیوانه کننده ای سکوت اختیار نموده اند
مگر نه اینکه چند هموطن عزیز بی پناه مانده و جز خدای امیدی واسشان نمانده.
حتماً بایستی یک سازمان یا گروه غیر ایرانی ابتکارعمل بدست گرفته و مارا از این خواب و خماری هشیار کنند.
حداقل بیاییم با نگاشتن صدها کامنت اهمیت و فوریت موضوع را به گوش مسئولین و شرکت مسئول رسانده بلکه امیدی و گشایشی باشد بر درهای بسته .
| 
چی میگی شما کاکو اینا که زن خوب نیستن وگرنه الان دنیارو رو سر هندی ها خراب میکردن الان یا باید اقا زاده باشی یازن خوب وگرنه گردن تو هم بزنن اب ازاب تکان نمیخوره از نظر مسئولان بیحجابی رخ نداده و بنابراین فوریت رسیدگی ندارد | هیچکدام از این حرفا نمی تونه بیکفایتی دولت بنفشی که امثال شماها برای رقص و کنسرت بهش رای دادید رو بپوشونه. نوش جونتون. تازه اولشه. واقعا چه باید گفت؟ مدیریتی وجود نداره و کشور به حال خود رها شده. اینها مسایل پیش پا افتادست هرکی به مسئولیتی رسیده به فکر خودشه . کی به فکر مردمه؟ كشتي سانچي داشت ميسوخت مسيولين ايراني اينجا چاي شيريني ميخوردن. كدوم مسيول. اينا اينقدر خوردن كه ناي تكون خوردن ندارن | خودتون انتخاب کردین. دختر مظلوم وزیر یادته؟ مسولیت در کشور رو به دو دسته می توان تقسیم کرد،دسته اول که سکان دار غیر رسمی اما م خیلی موثر سیاستهای خارجی کشور رو به عهد داره و قصدش هم صدور انقلاب و حمایت از مستضعفین جهان رو داره،دسته دوم هم معمولا امور جاری کشور رو بر عهده داره و معمولا منتقد به دسته اول اما در خفا وغیره رسمی و خیلی از مشکلات کشور رو در این سیاست می دانندو میگویند چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام،در عین حالی که عدم کفایت در میان این دسته دوم به شدت موج می زنه و مشکلات مردم حقیقتا هیچ اهمیتی براشون نداره وای بر شما مسئولین | عوضش برجام داریم. کنسرت داریم. ربنای شجریان داریم. از برکات توافقات است حال مبارزان فلسطینی و یمنی در اولویت است. این شرکت ایرانی ماههاست که حقوق کارمندان خودش رو نداده. علی رغم دریافت پولهای کلان از شرکت نفت.. چیزی نمونده با این وضع اقتصاد و بحران کمبود آب چند سال دیگه کل کشور همینطور بشه با سلام و تشکر ازکلیه هموطنان عزیز که نسبت به این مسئله حساسیت داشتند، اینجانب احسان باویل افسر اول شناور مذبور لازم دانستم به اطلاع برسانم از ابتدای انتشار اخبار مربوط به شناور شاهد عکس العمل مثبت کلیه ارگان های ذیربط بوده و به امید خدا با هماهنگی های انجام شده در طی هفته جاری به کشور عزیزمان ایران باز خواهیم گشت و پیگیر مطالبات حقوقی خویش خواهیم شد. | قسم حضرت عباس رو قبول كنيم يا دم خروس را ، جالب است اسمي از كارفرماي كشتي و اينكه چه كسي صاحب آن است به ميان نمي آيد ، نميدانيم نوشته هاي تابناك درست است يا كامنت مذكور ، جالب بعد دوماه و نيم هنوز يژطرف تو حبس است و مي گويد همه پي گير ان هستند ، وقتي مسئولين مملكت براي تعيين تكليف يك كشتي دوماه هنوز كاري نتوانسته اند انجام دهند واي به حال شرايط برجام و پس از برجام ، خدا به فريادمان برسد ايا كسى اينجا هست كه از حقوق دريانوردى مطلع باشهگروگان گيرى همه جاى دنيا جرم بزرگيه
همسر من بیش از ۱۰ ساله که توی شرکت ایرانی صاحب این کشتی کار میکنه. متاسفانه بیش از ۱۱ ماهه که حقوق نگرفته و مجبور شدیم بخشی از وسایل زندگیمون رو بفروشیم. در صوزتی که اوضاع مالی شرکت بدنیست اما متاسفانه هیچ اراده ای برای کمک به کارکنان و متخصصان شرکت وجود نداره و ما خانواده های این افراد هم دچار مشکل شدیم. | از ماست كه برماست تابناک عزیز سلامبنده سیامک بازیار هستم، سرمهندس کشتی که راجع بهش خبر زدید
تشکر میکنیم از پیگیری شما، گرچه خبر رو خیلی دیر منتشر کردید
البته با پیگیری مسولین محترم سازمان بنادر و شرکت مالک محترم، خیلی از مشکلات تا به حال برطرف شدند، سوخت مورد نیاز شناور تامین شده، اذوغه مورد نیاز (گرچه مختصر بود) تامین شده. پیگیری های لازم جهت اخذ ویزا و تهیه بلیط بازگشت هم از طرف شرکت مالک در حال انجام هست.
قسمتی از خبر هم متاسفانه اشتباه بود، مسولیت تهیه بلیط بازگشت ما با شرکت هندی میباشد، که شرکت مالک ایرانی امادگی خود را جهت تهیه بلیط در صورت عدم همکاری شرکت هندی اعلام کرده است و خانواده های ما درگیر این داستان نیستند.
موفق و موید باشید
ملوانانمون رو شرکتهای در پیت هندی گروگان میگیرن و مسئولین عرضه واکنش درست ندارن اونوقت میخوایم با غولهای اقتصادی فن آوری کشتی بگیریم!! مطالعه کامنتهای بالا درسهای بزرگی از وضعیت افکار عمومی به ما میده. از اصل خبر تا کامنتهای گذاشته شده و روشنگریهای ملوانان. همه و همه نشون میدن که جامعه ما چقدر علاقمند و تحت تاثیر اخبار منفی هستن و چه زود قضاوت میکنن و همچنین نقش رسانه رو در انعکاس واقعیات یا عکس اون طبق قوانین بین المللی دریایی ، کارکنان کشتی برای دریافت حقوقشان حق قانونی Lien ( حق مصادره و بازداشت کشتی ) را دارند و لذا در همان بندر شارجه میتوانند از طریق تنظیم دادخواست در دادگاه نسبت به بازداشت و مصادره کشتی و وصول حقوقشان اقدام نمایند ..بدیهی است دادگاه نسبت به وصول حقوق کارکنان کشتی و هزینه های دادرسی از مالک کشتی اقدام مینماید و در صورت لازم دادگاه نسبت به فروش کشتی و پرداخت دیون فوق الذکر اقدام مینماید ..