نکبت یا روز استقلال؟
خالد قدومی،نماینده جنبش مقاومت اسلامی حماس در ایران در سرمقاله امروز اعتماد نوشت: ٧٠ سال گذشت، امروز فرصتی برای کسب تجربه برای ما فلسطینیان است. در سرزمین ما و اجدادمان جوی‌های خون جاری است، خانه‌ها، مساجد، کلیسا‌ها و معابد زیادی که در آن‌ها یاد و ذکر خداوند می‌شد، تخریب شده و میلیون‌ها درخت مبارک زیتون قطع شده‌اند. اندیشمندان یهودی را می‌بینید که در مورد این تراژدی خونین می‌گویند: جنگ، جنگ است و این وقایع طبیعت جنگ است...
«A’ la guerre comme a’ la guerre»، بر همین اساس، اولین نتیجه‌ای که می‌توان از جنگ که دشمن صهیونیستی آن را مقرر می‌کند، گرفت این است که ما در جنگی مداوم با این دشمن هستیم و صلحی بین ما وجود ندارد. این همان مساله‌ای است که «آوی ایزاکاروف» تحلیلگر نظامی اسراییلی نزدیک به مراجع امنیتی رژیم صهیونسیتی در واکنش به ترور شهید دکتر فادی البطش، دانشمند فلسطینی در ٢١ آوریل گذشته در مالزی بیان کرد و گفت که «حماس و اسراییل در یک جنگ مخفی با هم قرار دارند.» رژیم غاصب صهیونیستی نکبت ملت فلسطین (فاجعه اشغال فلسطین) را روز جشن و شادی خود قرار داده است و از آن تحت عنوان روز بزرگ یا روز استقلال یاد می‌کند. این رژیم دست به کشتار کودکان زده است و همچون خون‌آشامی است که لباسی شیک و دستکشی مخملی پوشیده و با آن دست به قتل و کشتار می‌زند بدون اینکه محاسبه یا مجازات شود. شب ١٥ ژوئن سال ١٩٤٨ نمایشی برای این حیوان درنده و وحشی بود که در آن بیش از ١٥ هزار فلسطینی را به خاک و خون کشید و بیش از ٧٠ کشتار و جنایت فجیع را مرتکب شد که مناخیم بیگن، اولین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در وصف آن گفته است که اگر این کشتار‌ها نبود، هرگز این رژیم پایه‌گذاری نمی‌شد. بله آن‌ها (اشغالگران) بیش از ٥٣١ روستا و شهرک فلسطینی‌نشین از مجموع ٧٧٤ روستایی که بر آن سیطره یافته بودند را به کلی تخریب کردند و با زور و ایجاد رعب و وحشت بیش از ٨٠٠ هزار نفر از مجموع جمعیت یک میلیون و هفتصد هزار فلسطینی را کوچانده و آواره کردند و بدین گونه پرونده بسیار دردناکی در تاریخ فلسطین ایجاد شد که همان پرونده «آوارگان» است که طبق آمار‌ها اکنون حدود ٨ میلیون و ٧٤٦ هزار نفر (٦٧ درصد) از مجموع ١٣ میلیون فلسطینی در جهان آواره هستند. شاید این سومین درس از دروس نکبت باشد. این رژیم جز زبان قتل و کشتار و خونریزی چیزی نمی‌فهمد و زندگی در کنار آن با امنیت و آرامش غیرممکن است و دروغ صلح و مذاکرات اصلا در قاموس و ادبیات سیاسی این رژیم جایی ندارد. «موشه دیان» وزیر جنگ سابق و بزرگ‌ترین مهندس سیاست‌های استعمارگرانه و شهرک‌سازی رژیم صهیونیستی بزرگ‌ترین چالش پیش‌روی این رژیم پس از تاسیس آن در سال ١٩٤٨ را نرسیدن به توافق با جهان عرب و در همین حال هم اینکه چگونه بدون آن بتواند به حیات خود ادامه دهد، می‌داند.
اما درس سوم، نقش جامعه بین‌الملل و قدرت‌های بزرگ در تاسیس و پایه‌گذاری رژیم غاصب صهیونیستی است. یهودیان هیچ موجودیتی در سرزمین تاریخی فلسطین نداشتند. شهرک‌نشینان یهودی تنها ٨ درصد از ساکنان فلسطین در سال ١٩١٨ که استعمار انگلیس آغاز شد را تشکیل می‌دادند و مالک زمین‌های خاصی نبودند و تنها ٥٦/١ درصد از کل سرزمین فلسطین در اختیار آنان بود، اما به دلیل اقدامات و تسهیلات انگلیس برای مهاجرت یهودیان به فلسطین، جمعیت یهودیان در فلسطین پس از پایان استعمار انگلیس در سال ١٩٤٨ به ٣٣ درصد از مجموع ساکنان این سرزمین افزایش یافت. آن‌ها از طریق رشوه و حقه‌بازی و حمایت‌های انگلیس مالک ١١,٧ درصد از اراضی فلسطین شدند. همچنین با حمایت‌های امریکا، قطعنامه جائرانه تقسیم در مجمع عمومی سازمان ملل تحت‌عنوان قطعنامه ١٨١ در سال ١٩٤٧ به تصویب رسید که به موجب آن ٥٥ درصد از اراضی فلسطین به مهاجران و موجودات فضایی ناشناخته‌ای تقدیم شد که تنها ٣٣ درصد از جمعیت این سرزمین را تشکیل می‌دادند. بله، اگر حمایت‌های انگلیس و امریکا نبود، رژیم غاصب صهیونیستی هرگز نمی‌توانست شکل بگیرد و تداوم داشته باشد. امروز شاهد تکرار نکبت فلسطین از طریق چراغ سبز دولت جدید امریکا به ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ به رژیم صهیونیستی برای قتل و کشتار فلسطینیان و مصادره اراضی آنان هستیم. امروز شهرک‌های صهیونیست‌نشین به شهر‌هایی تبدیل شده‌اند که اراضی کرانه باختری را به کلی بلعیده‌اند و بیش از ٥٠٠ هزار یهودی در بخش عمده مساحت کرانه باختری که وطن اصلی ٢.٦ میلیون آواره فلسطینی است، ساکن شده‌اند، حال آنکه این آوارگان همواره در معرض بازداشت، قتل و تخریب خانه‌های‌شان از سوی دشمن صهیونیستی تحت حمایت کامل امریکا قرار دارند. قدس نیز به خاطر اقدامات و تدابیر رژیم صهیونیستی برای تغییر هویت اسلامی و مسیحی آن و تلاش‌های صورت‌گرفته برای ایجاد تغییرات جمعیتی در این شهر به نفع ساکنان یهودی و به ضرر عرب‌های ساکن آن، با خطر مواجه است و با وجود تمامی این مسائل، دولت امریکا نیز می‌خواهد سفارت خود را از تل‌آویو به قدس منتقل کند که این ضربه‌ای بزرگ به قوانین بین‌المللی است که قدس را منطقه‌ای اشغالی می‌داند و از طرف دیگر، این تصمیم در ادبیات ما جانبداری صریح از رژیم غاصب صهیونیستی و تجاوز صریح به مقدسات و حقوق ملت فلسطین به شمار می‌رود. ملت فلسطین امروز در جریان تظاهرات‌های مبارک بازگشت و شکستن محاصره پیامی واضح و رسا و مسالمت‌آمیز به جامعه بین‌الملل ابلاغ کرد با این مفهوم که ما هرگز از حقوق خود کوتاه نمی‌آییم و هیچ ارزش و اهمیتی برای آنچه معامله قرن نامیده می‌شود و جزو اختراعات ترامپ ماجراجو به دور از هرگونه اقدام دیپلماتیک و قوانین و معاهدات بین‌المللی است، قائل نیستیم و به او می‌گوییم که موضعی خصمانه در قبال ملت فلسطین اتخاذ کرده‌ای، اما ما قدس، حیفا، یافا و الخلیل را شهر‌هایی فلسطینی و اشغال‌شده می‌دانیم و هرگز از آن‌ها چشم‌پوشی نخواهیم کرد و از یک وجب از خاک سرزمین فلسطین از رود اردن تا دریای مدیترانه کوتاه نمی‌آییم. ملت فلسطین می‌خواهد همانند دیگر ملت‌های جهان در امنیت و آرامش زندگی کند و معتقد است که امنیت و صلح جهانی از زمان تاسیس رژیم صهیونیستی در این سرزمین، مختل و مخدوش شده است و این امنیت جز با زوال و نابودی رژیم غاصب و اشغالگر محقق نخواهد شد و ما و فرزندان‌مان تا آخرین قطره خون‌مان مقاومت خواهیم کرد و به عدالت مساله فلسطین و قطعیت پیروزی ایمان داریم و در آن روز مومنان از پیروزی‌ای که از جانب خداوند خواهد بود، شاد و مسرور هستند.
