«ایمنی» در برج گران قیمت هم نایاب است، چه برسد به سازه‌های ارزان! +تصاویر
وقتی «ایمنی» حتی در سازه‌ای گران قیمت که قرار است ذره ذره آن به نرخی گران به فروش برسد و مامن بسیاری باشد هم کالایی نایاب است، آیا تبدیل احتمال زلزله به ترسی مهیب در دل مردم عجیب است؟!به گزارش «تابناک»؛ ساعاتی پیش، در شرایطی که هوای مطبوع بهاری حال ساکنان پرشمار تهران را خوش کرده و حتی نشانی از برودت اندک روز‌های اخیر و مشکلات دائمی این کلانشهر مانند آلودگی نبود، در یکی از محلات گران قیمت شهر رویدادی رخ داد که برای ساعاتی همه چیز را در آن منطقه تحت تاثیر قرار داد.
درباره فرو ریختن و آوار شدن داربست‌های سنگین یک برج در محدوده سعادت آباد، حوالی میدان کاج سخن می‌گوییم که از فرط تکرار، ممکن است از چشم افراد پیگیر اخبار حوادث نیز دور مانده باشد؛ رویدادی به ظاهر عادی و روزمره که هرچند بارها رخ داده، به هیچ وجه عادی نیست و می‌تواند نشانه آشکاری برای رعایت نشدن برخی مقررات ابتدایی و اصولی باشد.
درباره «ایمنی» سخن می‌گوییم که از جمله ابتداییات هر کاری، به ویژه در پروژه‌های ساختمانی است و از دیرباز به شدت مورد توجه بوده است، اما گاه آنقدر نسبت به آن بی توجهیم که فاجعه آفرینی می‌کنیم؛ فاجعه‌هایی مانند سقوط کارگران که مرگ ایشان را به دنبال دارد و از قضا در کشورمان آمار هولناکی را رقم می‌زند.
جمعیت بزرگی از کارگران که بر اثر رعایت نکردن اصول ایمنی جان می‌بازند تا خانواده هایشان را سوگوار کرده و داغی ابدی را برای ایشان به یادگار بگذارند. کارگرانی که اگر برخی اصول ساده را رعایت می‌کردند، دستشان از دنیا کوتاه نمی‌شد. اصولی که برای رعایت آنها الزامات متعدد قانونی هم وجود دارد و مرجع نظارتی نیز در این خصوص تعیین و سازوکار نظارت هم اندیشیده شده، اما فایده چندانی نداشته است.
این را می‌شود از آمار‌هایی دریافت که حکایت از آسیب دیدن سالانه حدود 15 هزار تن در اثر حوادث کار در کشورمان دارد که از این تعداد، شمار زیادی از آنها به فوت منجر می‌شود. جان باختن در حوادثی که به باور مسئولان، حدود 98 درصد آنها قابل پیشگیری است؛ پیشگیری‌هایی با صرف هزینه بسیار اندک که می‌تواند به حفاظت از جان گرانبها و به نوعی بی قیمت منجر شود.
پیشگیری‌هایی که هرچقدر هم ارزان تمام شوند، باز در کشورمان جدی گرفته نمی‌شوند تا این گونه جای خالی شان در برج‌های گران قیمت هم خودنمایی کند. با فرو ریختن هولناک آوار داربست‌هایی که قواعدی ساده برای چفت و بسط کردنشان به سازه وجود دارد، اما رعایت نمی‌شوند و نه سازندگان برج و مهندس‌هایی که در آن فعالیت می‌کنند و نه نهاد‌های نظارتی مانند شهرداری و وزارت کار بر آن نظارت ندارند.
آواری که این بار خوشبختانه تلفات جانی برجای نگذاشت و جز وارد آوردن خساراتی به سه خودرو و جراحاتی برای یک نفر، هزینه‌ای نیافرید، اما همیشه این گونه نیست. حوادثی که یک بار در قامت فروریختن داربست بروز می‌کند، یک بار به شکل افتادن جرثقیل است، بار دیگر از جنس سقوط آزاد کارگران و استادکارانی که بی رعایت ایمنی در ارتفاعات مشغول به کارند و... .
رویداد‌هایی که با توجه به تکرار‌های پرشمارشان، به نظر منطقی است اگر نتیجه گرفته شود در دیگر ارکان کار در این دست کارگاه‌ها هم قصور‌های بزرگی وجود دارد که دیده نمی‌شود. قصور‌ها و کوتاهی‌هایی از جنس رعایت نشدن اصول ایمنی سازه‌ای که می‌تواند برای ساکنان آینده آن خطرات بزرگ جانی و مالی به دنبال داشته باشد.
خطراتی از جنس تاب نیاوردن سازه در مقابل زلزله‌های با قدرت کم یا تنش‌هایی که نمی‌بایست سلامت سازه را تهدید کنند، اما به دلیل رعایت نشدن اصول ایمنی و قوانین مرتبط با آنها، ممکن است از یک اتفاق ساده رویدادی فاجعه بار رقم بزنند. اتفاقاتی که ممکن است فاجعه پلاسکو در مقابل آنها کوچک به نظر برسد، اما نهاد‌های نظارتی تمایلی به پیشگیری از وقوعشان ندارند!
