دوگانه بین بچه معلول و بچه نداشتن را از کجا آوردید؟
به گزارش تابناک، فرهیختگان نوشت :برنامه «چند روایت معتبر» یکی از آخرین برنامه‌های خود را به دغدغه سقط جنین‌های معلول و انتقاد به طرح غربالگری اختصاص داده است. در بخشی از برنامه از میهمان که تجربه چهار بار سقط جنین دارد سوال می‌کند با فرض معلول بودن یکی از این چهار تا جنین ازدست‌داده باز تصمیم به نگه داشتن‌شان می‌گرفتی یا نه؟
هر محتوایی فرم متناسب با خودش را لازم دارد. سقط، موضوعی نیست که برایش مسابقه و جنگ طراحی کنیم و از مخاطب بخواهیم حدس بزند کدام شرکت‌کننده زن تجربه سقط داشته یا نه؟ این مدل برنامه‌سازی، یعنی فرد هنوز متوجه نیست درباره چه دغدغه‌ای حرف می‌زند.
خیلی از مخاطبان این برنامه زنان و مادرانی هستند که به دلیل نارسایی‌های بسیار شدید و طبق نظر مرجع تقلید مجبور به سقط جنین خود شده‌اند. به این فکر کرده‌اید که این برنامه چه بار روانی عمیقی برای این زنان به دنبال دارد؟
دوگانه انتخاب بین بچه معلول و بچه نداشتن را از کجا آوردید؟
زنان در این برنامه از خصوصی‌ترین تجربه خود حرف می‌زنند. تجاربی که حتی شاید در هر جمع زنانه‌ای از آن صحبت نکنند. این چه استاندارد دوگانه‌ای است که هر وقت لازم باشد از تن و جسم زن، خیلی عریان و بدون حد و مرز می‌شود حرف زد و در جایی دیگر، برچسب بی‌حیایی و هنجارشکنی به آن زده می‌شود؟
مگر فرزند معلول داشتن یا نداشتن در اختیار ماست که بخواهیم بین این دو گزینه دست به انتخاب بزنیم؟ در کشوری که سقط غیرقانونی است و طبق شرایطی می‌توان دست به سقط شرعی زد، اصلا این دوراهی چه معنی دارد؟ کسی که به دنبال سقط غیرشرعی باشد اصلا این دوراهی برایش معنی ندارد!
چند صد سقط جنین‌ها در کشور به‌خاطر معلولیت و نارسایی هستند؟ چقدر این مشکل فراگیر است که لازم باشد چنین برنامه‌ای با این محتوا و با این فرم ساخته شود؟ چرا باید برنامه‌ای در انتقاد به طرح غربالگری ساخته شود و میهمانان و برنامه‌سازان یک‌طرفه به این طرح بتازند؟ اصلا خروجی این برنامه چیست؟ مخاطب قرار است بعد از تماشای این برنامه دیگر به سراغ طرح غربالگری نرود؟ای کاش قبل از برنامه‌سازی این سوال‌ها و دوگانه‌ها را با خود حل کنید؛ بعد آن را به خورد مخاطب بدهید!
موضوع اینه که انجام غربالگری جنین را ممنوع کردند حالا می خواهند زمینه چینی کنند که داشتن فرزند معلولی (که امکان سقط آن وجود داشت و در همه دنیا امر پذیرفته شده ای در حوزه پزشکی است) اشکال ندارد. به قول خودشان دارند فرهنگ سازی می کنند. اما توجه ندارند که حق انتخاب برای داشتن یک زندگی عادی برای فرزندان را از والدین آنها می گیرند. قضیه از این قراره که صدا و سیما خودش هم میدونه بیننده نداره. جدیدا شروع کرده حرفهایی میزنه که جنجالی بشه و یک عده از مردم بیان اعتراض بکنن. یک بار اون مثلا کارشناسشون میاد میگه مردها که مثل گوریل هستن. یک بار میان آهنگهای خواننده های قبل از انقلاب رو بازخونی میکنن و در سریالشون پخش میکنن. حالا هم که شده بازی با داستان فرزند معلول یا بی فرزندی. به کارهایی که صدا و سیما میکنه و چیزهایی که پخش میکنه بهتره توجه نکنین. اینا دست خودشون نیست. از بی مخاطبی نمیدونن باید چی کار بکنن افتادن به جنجال آفرینی.
حال از بس وضعیت اقتصادی کشور عالیه با بدنیا آوردن بچه های معلول میدونید چه بار مضاعفی به سیستم وارد میشه. از کجا میارید هزینه کنید شعور و عقل چیز خوبی ایت. اگر آدمی از آن بهره برده باشد. که این سوال را مطرح می کنی! هرگز خودت را به جای آدم معلول گذاشته ای؟ درد و رنجی که یک دختر یا پسر معلول با عقل سالم می کشد را می فهمی؟
بچه هایی که اگر غربالگری دوران بارداری درست انجام بشود هرگز به دنیا نخواهند آمد. هزینه های هنگفت دوا و درمان روی دست خانواده و دولت نخواهند گذاشت.
اگر داشتن فرزند معلول بهتر از بی فرزندی بود، در سال ۲۰۲۳ همه ی عام پزشکی و ژنتیک را تعطیل می کردند و هر موجودی زنده ای با هر شکل و شمایل و ناتوانی را به دنیا می آوردند.
من هر روز صبح که از خواب بیدار میشم به خودم میگم مثبت فکر کن، شاد باش، امیدوار باش، درست میشه، ولی وقتی این برنامه هارو میبینم و میخونم میگم نهه، هیچی درست نمیشه، روز به روز هم بدتر میشه. متاسفم واقعا بچه معلول ندارند که بهش بگه ایکاش من بدنیا نمیامدم چقدر آدم باید خودخواه باشه که به خاطر خودت یه بچه ایی رو عذاب بدی من سابقه سقط داشتم به خاطر بیماریهاژنتیک توی بارداری دومم ارداری از خدا خواستم که اگر بچه م مشکل داره همین الان ازم بگیرش اینا چه میدونن زجر بچه ناقص چیه مادر بچه معلولحتی توان مردن هم نداره چه میدونه که فکر بعداز تو چطور خواب خوراک رو ازش میگیره مسخره میاد میگه گریه کن امام حسین بیشتر میشد به قول بابام برای خودت گریه کن نه امام حسین اون جاش خوبه ما هم بچمون تو آزمایش ها نشون داده شده که معلوم ذهنیه. با وجودی که شبانه روز اشک ریختیم و ناراحت بودیم که به صورت قانونی سقط کردیم ولی الان قطعا کمتر ناراحتیم چون اگه بدنیا می اومد یه خانواده بزرگ دچار تنش اضطراب نگرانی میشدن و خود بچه تا اخر عمر اذیت میشد و بارمالی بسیار زیادی به ما و جامعه وارد میکرد. از این گذشته من یه فرد علمی ام و دارم برای کشورم تلاش میکنم و میتونست خیلی چیزا رو از خانواده ما بگیره. البته اگه بدنیا می اومد از مسئولیتش هیچ وقت شانه خالی نمیکردم و تا اخر عمر هرکاری میتونستم براش میکردم. کاش کسانی که این قوانین رو میذارن یکمی فکر کنن